Gedichten (1850)

Gedichten

(1850)–Johan Michael Dautzenberg– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


Een Engel der Liefde. De Liefde eens Engels. Aan Mevrouw Nolet de Brauwere van Steeland. Er zuchtede en kermde van nood en gebrek Een ziekelik kind in een needrig vertrek; Zyn moeder was daar, Die weende zoo droevig en snikte zoo naar. Een vriendelik wezen, een englengezicht, Trad binnen en naderde 't sukklende wicht, En nam 't op den schoot, En laafde met wyn en met voedsel zyn nood.
[pagina 36]
Dat vriendelik wezen, dat englengezicht, Was moeder en minde heur zaligen plicht; Doch 't lydende bloed Sprak thans maar alleen tot heur hart en gemoed. En dageliks zag nu het dankbare wicht Dit vriendelik wezen, dit englengezicht, En 't lachte in de pyn, Ten danke voor kleedsel en voedsel en wyn. Aan droevige kwyning ontrukten gezwind Die teedere zorgen het lieflike kind, En 't zag als voorheen Zyn ouderen weder, getroost en te vreên. Den bloemeken kon niet ontluiken de knop, Des vlogen zyn zuchten ten hemelen op; Eens morgens was 't dood.... En de engelen telden een nieuwen genoot. En zy, die het christelik werk heeft volvoerd, Is thans om de haren ontsteld en ontroerd: Heur dochterenpaar, Getroffen door ziekte, is in doodesgevaar. De moeder vergunt zich verpoozing noch rust; De zorg om heur kroost is heur eenige lust, Heur eenige beê: Dat God haer niet sla met het bitterste wee.
[pagina 37]
Vermoeijing en sluimring bedwelmen heur schroom; Begoocheling schept heur een lachenden droom: Uit hoogere sfeer Ruischt neder een engel, een boô van den Heer. Hy knielt by de wiege van 't zusterenpaar, En bidt er, en zegent ze beide te gaêr, En 't moederlik oog Ziet d'engel al zeegnend weêr vliegen omhoog. In d'engel die zegent en zeegnend verzwindt, Herkent nu de moeder 't gestorvene kind. Heur droom is vervloôn, Doch lacht heur de hope weêr jeugdig en schoon. Heur droom is vervlogen - ze ontwaakt - en de straal Der ryzende zonne verheldert de zaal; Heur dochtertjens bei Herleven weldra by der moeder gevlei. O zalige moeder! vervloôn is uw droom; Doch nimmer ontvliede u de liefde zoo vroom, Die huist in uw hart, - En Engel en Liefde vertrooste u in smart.

Vorige Volgende