Gedichten
(1850)–Johan Michael Dautzenberg–
Auteursrechtvrij
[pagina 146]
| |
Waar men om zyne deugden een braven man verhief,
En ongelykheid heerschte - die hemelschreeuwende grief;
Waar vryheid niet mocht jagen op weelde of zegepraal;
Uit gene droeve dagen, hoort, vrienden, dit verhaal.
In Oud-Castiljens wouden tot jagen saêmgeschoold
Geraakten de vertrouwden ver van hun Vorst verdoold.
Onweêr en bliksemschichten verstrooiden de ridderschaar,
Die by het flikkerlichten weêr snelde tot elkaêr.
De Vorst nog afgescheiden van zynen trouwen stoet,
Wou in een hut verbeiden, tot het weêr hadde uitgewoed;
Hy zag by 't binnentreden vier mannen uitgestrekt,
Die geeuwden en die gaapten, als werden zy opgewekt.
En meenende, dat de reizer een ryke burger was,
Sprak de eerste tot den Keizer: ‘Ge komt me juist van pas,
Want ziet, o waarde ruiter, ik hebbe zoo even gedroomd,
Ge gaaft my, armen buiter, uw' mantel ryk gezoomd.’ -
Dat zeggend, bracht de roover den mantel van den Vorst
Op zyn eigene schouders over. - ‘Myn muts, oud en bemorst,’
Begon zoodra de tweede, ‘die ruilde ik in myn droom,
En kreeg in heure stede uw kap met kwast en zoom.’ -
De derde zei: ‘ik droomde en was van harte verblyd',
Daar ik een' draver toomde, dien ge me had gewyd.’ -
‘Sint Jacob! gemanierde, voortreflik brave liên,
Sprak jokkend dan de vierde,’ 't is tyd, dat ik me bedien;
| |
[pagina 147]
| |
Gy liet die gouden keten, dat zilveren fluitjen my,
Des moet ik dank u weten, wel zonder jaloezy.’ -
Hy stak zyn lange vingren naar 't kostelik juweel,
En wilde 't vry zien slingren aan zyne schelmenkeel.
Doch Karel zei: ‘Gy snaken! voor ik u dit vereer,
Wilt nog uw' lust wat staken; dat elk myn deuntjen leer!’
Hy blies de schelste noten dan uit zyn heldere fluit;
Zyn volk kwam toegeschoten naar 't welbekend geluid.
Dra was de Vorst omgeven van hof en dienaarschap.
De schurken begonnen te beven; 't was 't einde van de grap;
Want Karel sloot eens de oogenen riep: ‘Aanhoort myn droom:
Elk dief worde opgetogen aan d'eersten, besten boom!’ -
De hemel zy geprezen, die tyden zyn nu ver!
Veel schooner is ons verrezen een nieuwe verlichtingster.
Wy mogen verder hopen.., reeds daagt het morgenrood...,
De galgen wou men sloopen, men banne nog den dood!
Dan spot men ook in blyheid om wetten en geboôn,
Dan klimt de gulden vryheid op haren gulden troon.
Dan is geen eerste of leste, geen knecht of majesteit,
En tusschen slechtste en beste geen zichtbaar onderscheid!!
|
|