Occasio arrepta. Neglecta

Epilogvs.

PLaudite, sidereo queîs corda imbuta fauore
Exundant, rebusque per ardua coepta gerendis
Opportuna sibi caelo data tempora captant.
Namque hominum veluti tum demum iacta salutis
Anchora, cùm certo voluentibus ordine saeclis
Adfuit illa dies, quae aeterno Numinis alti
Fixa erat arbitrio; sic mollia tempora cuique
Seruandis super astra animis, vitaeque probandae,
Et faciles per opaca viae, panduntur Olympo.
Tu modò solerti studio infractoque labore
Arripe, cui superest vel solicitudo perennis
Vlla boni, vel qui virtutis ad ardua tendis,
Jlliusque viâ ad verum grassaris honorem.
Gratia non deerit, comes indiuulsa patroni
Nec manus Angelici, aut Occasio temporis apti;
Si non defuerit propriae tibi cura salutis.

At, quisquis tam rara polo data pignora spernit;

Corruet in praeceps; Metanoeaqve sera remordens
Exedet ignauum pectus; crudelis Auerni
Nec minùs aeternâ luet impia crimina flammâ.