|
| |
| |
| |
Register der Gezangen en Liederen, volgens den aanvang van elk Gezang.
| |
A.
| | GEZ. |
| Aan ons, die ’t licht der rede leidt. | 75 |
| Aan U, ô God! te denken. | 44 |
| Aan U, ô Heer! aan U een lied gewijd. | 17 |
| Ach! door ’t geweeten aangekondigd. | 63 |
| Ach, Petrus! kent gij Jesus niet. | 116 |
| Al ziet G’, ô aller Heeren Heer. | 53 |
| |
B.
| ’t Beklaagelijk verval der Zeden. | 89 |
| Besluit toch nooit als rijk’ en trotsche liên. | 118 |
| |
C.
| Christen! die verheven denkt. | 106 |
| |
D.
| D’ aandacht, ’t aardsch gewoel ontweeken. | 24 |
| Daar vaart voor der Apostlen oog. | 130 |
| Dáár, waar de hoofddrift woelt. | 39 |
| Dáár, waar geen sterflijk oog U ziet. | 69 |
| Dáár, waar men blinde drift laat kiezen. | 119 |
| Dat in dit plegtig uur, ô zaamgekomen Vrinden. | 134 |
| Dat, ô goede God en Vader. | 136 |
| Dat ons hart niet word’ bedroogen. | 26 |
| De Heer regeert, de hoogste Majesteit. | 9 |
| De hulde voor uw aangezigt. | 113 |
| De mensch neem kerk- en feestgebaar. | 37 |
| Die God, die uit het niet ons schiep. | 100 |
| Door geestdrift voor uw’ dienst, uw’ Tempel ingeleid. | 7 |
| D’oprechte slaat het oog. | 36 |
| |
| |
| | GEZ. |
| De Roomsche Landvoogd, slaaf van ’s volks en ’s priesters woeden. | 121 |
| De Schepper van ’t Heelal, eerst’ oorsprong van ons leeven. | 132 |
| Des menschdoms kindschheid is lang heenen. | 101 |
| Die zijn uuren moet besteeden. | 59 |
| |
E.
| Eedle vraagbaak van ’t verstand. | 42 |
| Een aakelige duisterheid. | 124 |
| Een Eeuwig weldoend God. | 92 |
| Een volk, door gunst op gunst tot dankbaarheid verpligt. | 77 |
| |
G.
| ’t Gebed van ons, thans in uw huis vergaderd. | 76 |
| Geen grove zinlijkheid. | 97 |
| Geliefden! diep in ’t hart geroerd. | 137 |
| Gemarteld’ onschuld! rust, rust zagt in ’t stille graf. | 126 |
| Gij, die, ieder dag en uur. | 86 |
| Gij, groote God! zijt onze God alleen. | 12 |
| Gij, ô Kenner onzer kragten | 21 |
| Gij onze rots, ons vast gebouw. | 48 |
| Gij slaaf der list, des snooden huichlaars roof. | 43 |
| Gij wordt ter dood geleid. | 122 |
| ‘Gij zijt een Geest’ – Hoe groot, hoe uitgebreid. | 22 |
| God, Almagtig, Wijs en Goed. | 80 |
| ‘God is een Geest,’ leert ons zijn woord en ’t licht der reden. | 139 |
| God! onnadenkbaar in bestaan. | 11 |
| |
H.
| ’t Hart door Jesus liefd’ ontstoken. | 45 |
| Het huichlend Priesterdom, ’t geen smaald’ op Jesus magt. | 125 |
| Het liefdemaal door Jesus uitgedagt. | 140 |
| Het menschlijk hart zij stug en koel. | 94 |
| Hij, die tot d’ oefning zijner pligten. | 31 |
| |
| |
| | GEZ. |
| Hij weene die op aard’ zijn hoogst geluk ziet groeijen. | 146 |
| Hoe blinkt uw Majesteit alom. | 2 |
| Hoe blinkt uw wonderdoende magt. | 95 |
| Hoe glansrijk, aller heemlen Heer. | 3 |
| Hoe heeft de waan ’t verstand gekrenkt. | 1 |
| Hoe menig plan wel uitgedagt. | 93 |
| Hoe snel vervliegt dit wisselvallig leeven. | 145 |
| Hoe ver reikt wel uw zedelijke kragt. | 78 |
| Hoe zalig, Vader! is ons lot. | 61 |
| Hoe zullen wij, naar ’t rein gevoel. | 38 |
| |
I.
| In ieder mensch zien w’ een Natuurgenoot. | 68 |
| In welk een tijd, in welk een kring. | 10 |
| Isrels Vorst en Heer. | 128 |
| Is ’t leezen slechts uit sleur. | 40 |
| |
J.
| Ja, de Heer is opgestaan. | 129 |
| Juich, juich blijde Christenschaar. | 56 |
| |
L.
| Laat nu een vrolijk Loflied hooren. | 109 |
| Lacht ons gezondheid aan. | 88 |
| Looft den Heer, want Hij is goed. | 6 |
| Loof, onze ziel! den Heer, met alle kragten. | 19 |
| |
M.
| Mag in ons Vaderland. | 99 |
| Mijn ziel geraakt, door ’t heil, ons toegebragt. | 107 |
| Mijn ziel verheft Gods eer. | 108 |
| |
N.
| Naa eene proef van weinig dagen. | 105 |
| Niet is, ô Oppermajesteit. | 14 |
| Niet slechts voor ons, van onze vroegste jaaren. | 147 |
| Niet uit luimen, niet bij vlaagen. | 98 |
| Nooit heeft de stand, nooit hebben goedren. | 87 |
| |
| |
| |
O.
| | GEZ. |
| O God! die onze Vader zijt. | 58 |
| O God! Gij zijt ons goed, ons erf, ons al. | 91 |
| O God! laat, bij dit Heilig Feest. | 141 |
| O God! waarheen, van ’t kwaad terug gekomen. | 66 |
| O God! waarheen w’ onz’ oogen slaan. | 25 |
| O God, wiens eindloos alvermogen. | 32 |
| O Heer! oneindig groot en goed. | 16 |
| O Heer van al, wat was, wat is, wat wordt. | 23 |
| O ja! ’t is waar, elk zal van zijn gedrag. | 103 |
| O Jesus! hoe veel goeds. | 127 |
| O Jesus! ô waar rukt de liefde. | 143 |
| O Mensch, die vaak uw’ pligt vergeet. | 72 |
| Ons hart begeert geen beter lot. | 52 |
| Ons hart buigt zich eerbiedig neêr. | 51 |
| Ons hart, dat zoo veel goeds geniet. | 20 |
| O Ondeugd! bron van zielsverdriet. | 29 |
| O Sterveling! door ’t nieuwe meest bekoord. | 41 |
| O Vader, die in ’t schoonste schoon. | 62 |
| O wonderdoende God, zoo magtig, groot en wijs. | 13 |
| O zalig, die, vol mededogen. | 30 |
| |
R.
| Rechtvaardig God! schoon uw Voorzienigheid. | 104 |
| Rijke bron van zaligheden. | 28 |
| |
S.
| Slechts in ’t geen de mensch vrijwillig doet. | 102 |
| |
T.
| Terwijl in ’t holste van den nagt. | 110 |
| |
U.
| U God! oneindig, wijs en goed. | 35 |
| U mag men zalig heeten. | 33 |
| Uw gunst, ô God! maakt ons kloekmoedig. | 49 |
| |
V.
| Vergeefs beloopt de ramp ons met zijn golven. | 55 |
| |
| |
| | GEZ. |
| Verhevenst voorwerp der gedagten. | 5 |
| Verlosser! Heer! vriend van ons zwak geslacht. | 133 |
| Verlosten! nu het hart naar boven. | 144 |
| |
W.
| Waak op, mijn ziel! loof d’ Oppermajesteit. | 4 |
| Waar drift met kragt haar stem verheft. | 114 |
| Waarin is het heil gelegen. | 111 |
| Was d’ aarde nog een paradijs. | 83 |
| Was steeds ons hart bedagt. | 50 |
| Wat helpen plegtige verbonden. | 70 |
| Wat is de mensch een ding. | 90 |
| Wat is de moedwil gruwlijk. | 123 |
| Wat is, ô Mensch! aan ’t ijdel stof verkleefd. | 148 |
| Wat is uw naam op ’t gansche rond der aarde. | 8 |
| Wat kan het hart meêr zagten wellust schenken. | 138 |
| Wat kost het moeit’ één hoofddrift t’ overwinnen. | 64 |
| Wat laagheid, hoon en smaad. | 117 |
| Wat magtig rijk een heerscher ook regeer’. | 79 |
| Wat ook de dwaas bedoel’. | 67 |
| Wat sterfling kent, ô onbegrijplijk Wezen. | 15 |
| Wat zal d’ onschuld toch gewinnen. | 115 |
| Wat zouden wij door zelfgezochte pijn. | 149 |
| Weeg, goede God! ons doen en leeven. | 65 |
| Weldaadig God! Volzalig Opperwezen. | 57 |
| Welzalig hij, die, naar der boozen raad. | 34 |
| Wendt d’ aandagt van uw geest in ’t ver voorleedne heen. | 142 |
| Wie of de wijsheid ook moog’ zoeken. | 60 |
| Wie schildert ons het deerniswaardig lot. | 120 |
| Wie stijgt zo hoog in heil en eer. | 27 |
| Wie waagt het, ons een flaauwen schets te geeven. | 74 |
| Wie wordt, door ’t zagt, het vriendlijk mededoogen. | 71 |
| Wie zich en alles, wat hij heeft. | 47 |
| Wie zit in glorierijken stand. | 131 |
| Wijs hebt g’, ô God! ons opgeleid. | 73 |
| |
| |
| |
Z.
| | GEZ. |
| Zagtmoedigheid, zo hoog te roemen. | 81 |
| Zich naar alles stil te voegen. | 82 |
| Zie neêr, ô God! ô Hemelmajesteit. | 135 |
| ’t Zij, hoe het raaz’, ’t zij hoe het ruisch’. | 54 |
| ’t Zij wat de mensch om handen heeft. | 85 |
| Zo laat Gij, Heer! uw knegt. | 112 |
| Zo ’t beeld der Deugd het harte streelt. | 96 |
| Zoud’, aan den stroom des tijds, ons lied in klagten smooren. | 150 |
| Zouden wij, met blijde klanken. | 46 |
| Zou ’t meesterstuk, ô God! van uwe magt. | 84 |
| ’t Zwak geslacht der stervelingen. | 18 |
|
|
Auteursrechtvrij