byroniaanse held

De byroniaanse held is ontleend aan het werk van de Engelse dichter Lord Byron (1788-1824) in wiens werken - bijv. Childe Harold's Pilgrimage (1816) en Manfred (1817) - een dergelijk personage voorkomt. De byroniaanse held wordt getekend als een bij uitstek romantische figuur: onbegrepen, eenzaam, misantropisch, getormenteerd en vaak verdoemd, maar trots en weerbarstig en lijdend aan het bestaan.

Het werk van Byron leidde in de hele Europese literatuur tot navolgingen (het byronisme), waarin ook dit type helden kunnen worden aangetroffen. Een Nederlands voorbeeld daarvan vormt het vroege werk van Nicolaas Beets, zoals Kuser (1835).

Lit: T. Popma, Byron en het Byronisme in de Nederlandse letterkunde (1928) • U. Schults, Het Byronisme in Nederland (1929) • G. Hoffmeister, Byron und der Europäische Byronismus (1983).