cartularium

Etym: Lat. verzameling afschriften < charta = kaart, geschrift.

Term uit de archivistiek voor een register waarin in de middeleeuwen akten (akte-1), meestal oorkonden, werden afgeschreven die de afschrijver als belangrijk beschouwde vanwege hun bewijskracht voor bepaalde rechten of inzake het beheer van bepaalde goederen. De ordening van zo'n register is per onderwerp of alfabetisch op geografische namen. Een cartularium waarin tussen de afschriften andere gegevens toegevoegd zijn, kan tenderen in de richting van een kroniek.

Lit: E. Dijkhof, 'Bewaren of weggooien; afschrijven of verplaatsen: het papieren cartularium van de graven van Holland en Zeeland en de politieke en ambtelijke zorg voor het grafelijke archief in 1299' in E.C. Dijkhof, Chancelleries princi~eres et scriptoria dans les anciens Pays Bas, Xe-XVe siècles (2010), p. 361-380 • G.R.C. Davis, Medieval cartularies of Great Britain and Ireland (2010).