idioticon

Etym: Gr. dialectwoordenboek < idiōtikos = van een privaat persoon, gewoon, alledaags..

Een idioticon is een woordenboek dat de woordenschat van een dialect beschrijft. Veel idiotica ontstonden in Vlaanderen onder invloed van de romantiek en de Vlaamse Beweging, vaak met taalpolitieke bedoelingen. Bekende voorbeelden daarvan zijn L.W. Schuermans' Algemeen Vlaamsch idioticon (1865-1870) en L.L. de Bo's Westvlaamsch idioticon (1873). Voor Noord-Nederland hebben de woordenboeken van Hoeufft van het Bredaas taaleigen, Boekenoogen van de Zaanse volkstaal en Ter Laan van het Gronings een zekere reputatie. Sedert de tweede helft van de 20^ste eeuw wordt gewerkt aan wetenschappelijk verantwoorde dialectwoordenboeken van het Brabants, Limburgs, Vlaams, Zeeuws en Drents.

Lit: D. Geeraerts & G. Janssens, Wegwijs in woordenboeken (1982), p. 114-121.