ingeslopen glos

Etym: Gr. glōssa = tong, taal, verouderd woord.

Abusievelijk in de tekst van een codex opgenomen verklaring van of toelichting op een verouderd, vreemd of anderszins ongewoon woord (glos) die oorspronkelijk in de marge of de interlinie van een tekst geschreven was. Dit verschijnsel treedt op, wanneer een geglosseerd handschrift gebruikt wordt als legger en de kopiist een glos onjuist als een correctie interpreteert. In zijn uitgave van Van den vos Reynaerde vermeldt Lulofs in het commentaar bij vs. 344 dat het in handschrift A voorkomende woord ‘want’ (= gevlochten of lemen muur) een ingeslopen glos betreft als verklaring voor het woord ‘muur’ (Van den vos Reynaerde, ed. Lulofs, 1985², p. 299).

Lit: B. Bischoff, Paläographie des römischen Altertums und des abendländischen Mittelalters (1986²; reprint 2009⁴), p. 55-64.