luctus

Etym: Lat. luctus = rouw.

Het betonen van smart of klagen maakt onderdeel uit van enkele literaire genres. Uiteraard komt de luctus voor in de elegie, maar ook binnen de mortuaire literatuur, met name de funeraire poëzie, is zij een vast bestanddeel naast de vrijwel altijd voorkomende laus (lofprijzing) en consolatio (vertroosting). De luctus is – in principe – een direct gevolg van de laus: er kan alleen smart zijn als de overledene een loffelijk iemand was.

Lit: S.F. Witstein, Funeraire poëzie in de Nederlandse renaissance (1969), p. 109.