Algemeen letterkundig lexicon

notabel

Etym: Lat. notabilis = in het oog lopend, merkwaardig < notare = optekenen, waarnemen.

Middelnederlandse 14^de-eeuwse benaming voor een kort, moraliserend gedicht, in lengte variërend van 6 tot ca. 60 versregels. Het is niet duidelijk waarin het notabel zich als genre van de sproke onderscheidt. Met name van Willem van Hildegaersberch bleven notabelen bewaard, hoewel het niet helemaal zeker is of deze het genre zelf zo aanduidde of dat latere kopiisten een aantal teksten deze titel meegaven. Bijv.:

XXVIII Een notabel
Die ter werlt is verheven, / Verdient hi dan in desen leven,
Dat hi machtich blijft hier boven, / Soe heeft hi Gode veel te loven;
Want tis al niet daermen off scrijft, / Dan die een vrient mit Gode blijft.
(Gedichten van Willem van Hildegaersberch, ed.-Bisschop & Verwijs, 1870, ongew. herdr. 1981, p. 65).

Lit: T. Meder, Sprookspreker in Holland. Leven en werk van Willem van Hildegaersberch (ca. 1400) (1991), p. 169.

nota-2

notula zie rotunda