onomasticon

Etym: Gr. onomastikon (biblon) = naamgevend (boek) < onomastikos = die goede namen weet te geven.

Een onomasticon is een woordenboek dat (etymologische) beschrijvingen bevat van eigennamen (plaats- en persoonsnamen). Tot de toponymische onomastica behoren bijv. het Toponymisch woordenboek van België, Nederland, Luxemburg, Noord-Frankrijk en West-Duitsland (vóór 1226) (1960) van M. Gysseling en het daarop gebaseerde Woordenboek der Noord- en Zuidnederlandse plaatsnamen (1962) van J. de Vries. Een bekend antroponymisch woordenboek is het Woordenboek van voornamen (1979) van J. van der Schaar.

Lit: D. Geeraerts & G. Janssens, Wegwijs in woordenboeken (1982), p. 88-93 • H. Kost, Prisma van de taal (1990).