sensus litteralis

Etym: Lat. letterlijke betekenis.

Begrip uit de Bijbelinterpretatie, exegese en hermeneutiek. De eerste van de quator sensus scriptorum, de letterlijke betekenis. Jacob van Maerlant vertaalde in zijn Scholastica, die in de literatuurgeschiedenis is terechtgekomen als de Rijmbijbel, alleen die boeken die voor letterlijke interpretatie geschikt waren, nl. de historische boeken.

Lit: F. Ohly, ‘Vom geistigen Sinn des Wortes im Mittelalter’ in Zeitschrift für deutschen Altertum und deutsche Literatur 89 (1958), p. 1-23 • H. de Lubac, Exégèse médiévale. Les quatre sens de l'écriture, 4 dln (1959-1964) • P. Wackers, Met ogen van toen. Middeleeuwse kunst: schoonheid en wetenschap (1980), p. 12 • F. Ohly, Schriften zur mittelalterlichen Bedeutungsforschung (1983²), p. 1-31.