denotatie

Etym: Lat. de-notare = nauwkeurig aanduiden.

De taalkundig (lexicaal) vast omschreven betekenis van een woord, zoals die gebruikt wordt in de eenduidige omgangstaal of in de wetenschap. Als cognitieve betekenis van een woord staat denotatie tegenover connotatie.

Lit: A. van Zoest, Semiotiek. Over tekens, hoe ze werken en wat we ermee doen (1978²), p. 72-74 • L. van Poecke, Denotatie/connotatie en verbale/niet-verbale communicatie (1985) • L. Allison, A practical introduction to denotational semantics (1987).