wachterlied

Uit de Zuid-Franse hoofse liefdeslyriek afkomstig subgenre (alba, dageraadslied), waarin de torenwachter het aanbreken van de dag verkondigt en dit vergezeld laat gaan van een waarschuwing aan de minnaar om zijn geliefde te verlaten, willen zij niet in hun heimelijk samenzijn betrapt worden. Een Middelnederlands voorbeeld van een wachterlied is het 72^ste lied uit het Gruuthuse-handschrift, een rondeel, dat opent met:

So wie bi lieve in rusten leit,
van niders clappen onbedwonghen,
hi mach wel zinghen vroilicheit,
tote dat de wachter heift ghesonghen:
‘Staet up, het's dach!’ ‘O wi, o wach!’,
dat's haer gheclach
met handen vast ghewronghen.
(ed. Heeroma & Lindenburg, 1966, p. 383-384)

Lit: G. Kalff, Het lied in de middeleeuwen (1884; reprint 1972), p. 251-386 • A.T. Hatto (ed.), Eos, an enquiry into the theme of lovers' meetings and partings at dawn in poetry (1965) • P.K. King, Dawn poetry in the Netherlands (1971) • P. Dronke, The medieval lyric (1996³).