Algemeen letterkundig lexicon

metrische poëzie

Etym: Gr: metron = maat.

Term uit de prosodie voor die soort poëzie die gekenmerkt wordt door een metrisch patroon (metrum). Dikwijls vindt men dit in het isosyllabisch vers. In de perioden van renaissance en classicisme bestond er geen andere poëzie dan metrische. Sinds de romantiek, en in de Nederlandse letterkunde vooral sinds de Beweging van Tachtig (o.m. bij Gorter), is niet alle poëzie metrisch. Het vrije vers-1 was in het symbolisme en het modernisme, en ook in de dichtkunst van de tweede helft der 20^ste eeuw, een aantrekkelijk alternatief. Maar het toepassen van metrum is tot op heden niet in onbruik geraakt. Het procédé is kennelijk geliefd, getuige het feit dat ook in de gedichten die geschreven zijn tijdens en na de experimenten van Vijftigers en Zestigers, menig metrisch vers te vinden is.

Lit: S. Vestdijk, De glanzende kiemcel (reprint, 2007) • N. Fabb & M. Halle, Metre in poetry: a new theory (2008).

metrische afwijking zie antimetrie

metrische variatie