Algemeen letterkundig lexicon

metrisch

Etym: Gr. metron = maat.

Term uit de prosodie die betrekking heeft op de metriek, m.n. het metrum van een vers-1, strofe of gedicht. Wanneer men antimetrie toepast, heeft dit tot gevolg dat men een variatie aanbrengt op een metrisch schema.

Zo is in het volgende fragment de tweede regel een metrische variatie op de eerste (cursivering van ons):

Dĕ māntĕl dōod ĭs ōm mĭj hēen.
Dĕ wīnd ŏntwāakt būitĕn dĕ mūur.
(G. Achterberg, VG, 1974, p. 124)

Door de plaats en het woordaccent van ‘buiten’ krijgt de lezer hier niet het te verwachten motief van de jambe te horen, maar een trochee, waardoor het woord opvalt. Een dergelijke variatie kan leiden tot contrapunt-2.

Lit: F. Kossmann, 'Versvoeten en versmaat' in Tijdschrift Ned. taal- en letterkunde 75 (1957) 1, p. 1-23 • A.P. Braakhuis, De thematische structuur van de versregel (1962).

metriek

metrisch patroon