Parnassiens

Etym: Gr. Parnassos = berg in Midden-Griekenland, toegewijd aan Apollo, Dionysus en de muzen. Vandaar symbool voor poëzie.

De naam 'Parnassiens' verwijst naar een school van Franse dichters die van 1866 tot 1876 hun werken publiceerden in het literaire tijdschrift Le Parnasse contemporain (o.m. Leconte de Lisle, Sully Prud’homme en Mallarmé), gebruik makend van de naam van de vermaarde aan het dichterschap gewijde Griekse berg Parnassus . Als reactie tegen de romantiek streefden zij naar een onpersoonlijke, erudiete en formeel zeer bewerkte poëzie. Als voorloper vereerden ze Th. Gautier en diens principe van het l’art pour l’art (“Il n’y a de vraiment beau que ce qui ne peut servir à rien”, préface tot zijn Mademoiselle de Maupin, 1835). Een echo hiervan vindt men in de vernieuwing van de Vlaamse letteren aan het einde van de 19^de eeuw, bijv. in Prosper van Langendoncks programmatische opstel ‘De Vlaamsche Parnassus’ (1888).

Lit: A. Racot, Les Parnassiens (1968) • R.T. Denommé, The French Parnassian poets (1972) • Y. Mortelette, Histoire du Parnasse (2005).