vertelling

Eenvoudige fictionele proza- of poëzietekst van beperkte omvang met vrijwel alle eigenschappen van het verhaal-1. De termen ‘verhaal’ en ‘vertelling’ worden dan ook vaak voor hetzelfde gebruikt (vgl. kaderverhaal en kadervertelling), met dien verstande dat men verhalende poëzieteksten zelden ‘verhaal’ noemt. Bovendien gebruikt men de term ‘vertelling’ wel om een archaïserend effect te bewerkstelligen. Voorbeelden van vertellingen zijn A.C.W. Starings Ada en Rijnoud (1820, poëzie) en Jacob Israël de Haans Nerveuze vertellingen (1906-1910). Zie ook conte.

Lit: S. van de Ketterij, 'Starings dichterlijke vertelling als epische categorie tussen romance en roman' in Minderaa-nummer van Nieuwe taalgids 57 (1964) 4, p. 236-241.