Algemeen letterkundig lexicon

classic

Etym: Eng. klassiek.

Literair werk dat behoort tot wat men het beste vindt (canon-1) dat de (wereld)literatuur heeft voortgebracht en dat daardoor blijvend in de belangstelling van het lezerspubliek geacht wordt te staan, zoals Cervantes’ Don Quijote of James Joyce’s Ulysses. Ook elke nationale literatuur kent haar klassieken. In Nederland kunnen bijv. de Max Havelaar (1860) en de Camera obscura (1839) als classics gelden, zoals in Vlaanderen Conscience’s De leeuw van Vlaanderen klassiek genoemd mag worden.

Er zijn tal van reeksen opgezet waarin men getracht heeft het erfdeel van dergelijke klassieken onder te brengen. De bekendste daarvan in ons taalgebied zijn de Klassieken Nederlandse letterkunde (1954-1970), de Nederlandse klassieken (vanaf 1994) en het Poëtisch erfdeel der Nederlanden (1962-1981). Een gecombineerd Vlaams-Nederlandse opzet kende de reeks Bibliotheek der Nederlandse letteren (1939-1953).

Lit: L. Kuitert, ‘Literair erfgoed: van oude vodden en klassieken’ in F. Grijzenhout (red.), Erfgoed, de geschiedenis van een begrip (2007), p. 205-230 • G. Franssen, ‘Literary celebrity and the discourse on authorship in Dutch literature’ in Journal of Dutch literature 1 (2010) 1 (online).

CLARIN

classicisme