anceps
Etym: Lat. tweehoofdig < an-caput = met twee hoofden, tweevoudig; vandaar: aarzelend.
In de antieke
metriek benaming van een lettergreep die in een bepaald versschema zowel lang als kort kan zijn. Deze wordt gewoonlijk aangeduid met
. Zo wordt op het einde van een vers een korte lettergreep conventioneel aanvaard als equivalent van een lange, omdat het kleine verschil in kwantiteit lijkt te worden opgevuld door wat volgt. Bij het reciteren blijft het verschil nochtans hoorbaar. Als men dus bijvoorbeeld in het geval van de dactylische
hexameter de zesde voet (
) beschouwt als een trochee (
), dan is de hexameter
catalectisch (er ontbreekt een korte syllabe), maar als men hem als een spondee (
) beschouwt, dan is het vers
acatalectisch (het bestaat uit volledige voeten). Zie Nederlandse voorbeelden onder
catalectisch.