tektonisch/atektonisch

Etym: Gr. tektōn = timmerman, ambachtsman, iemand die vakkundig iets construeert; vgl. Ned. techniek.

Typering van kunstuitingen met een systematische opbouw en gesloten vorm, dit in tegenstelling tot atektonische, d.w.z. ongebonden, open kunstvormen. De term wordt vooral gebruikt m.b.t. de renaissancekunst en het klassieke drama. In ruimere zin wordt een literair werk tektonisch genoemd als het door een organische opbouw en een harmonische indeling eenheid en samenhang verwerft. Tektoniek kan bijv. te maken hebben met de strofebouw van een gedicht, de hoofdstukkenindeling van een roman, het handhaven van eenheid van tijd, plaats en handeling in een drama, enz. Zie ook open/gesloten vorm.