logopoeia

Etym: Gr. logo-poiein = (oraties) verdichten, praatjes maken, verzinnen.

Eén van de drie niveaus waarop een tekst kan worden beleefd en wel die op het niveau van het verstand of de rede met de bedoeling de betekenis ervan te achterhalen. Daarbinnen vallen zowel semantische als taalstructurele aspecten van de tekst, bijv. woordspeling, homonymie, ironie en associatie. De andere niveaus betreffen de muzikale aspecten (melopoeia) en de visualiteit (fanopoeia).

Lit:  E. Pound, ABC of reading (1934; reprint 2010).