autonome metafoor

Vorm van beeldspraak, ook wel absolute metafoor genoemd, waarbij het beeld niet langer middel is, hetzij om de poëzie te verlevendigen hetzij om betekenissen te verhelderen door middel van analogie; het beeld is zélf poëzie geworden. Zo schreef Ezra Pound (in vertaling):

Het opdoemen van deze gezichten in de massa;
Bloembladen op een natte, zwarte tak
(W. Bronzwaer, Lessen in lyriek, 1993, p. 185)

Lit: W. Bronzwaer, Lessen in lyriek (1993), p. 185.