geminatio

Etym: Lat. verdubbeling < geminus = gelijk geboren, tweeling, dubbel.

Retorische term voor een vorm van repetitio, nl. de herhaling van een woord of woordgroep in dezelfde zin. De geminatio vertoont gelijkenis met het type herhaling zoals dat het geval is bij anadiplosis en epanalepsis. Een goed voorbeeld is aan te treffen in de poëzie van Leopold:

O, Als ik dood zal, dood zal zijn
kom dan en fluister, fluister iets liefs
(J.H. Leopold, Verzamelde verzen 1886-1925, ed. H.T.M. van Vliet, 2006, p. 35)

Een dergelijke herhaling kan ook worden aangebracht in de leestekens, bijv. !! of ??.

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, Bd 3 (1996), kol. 697-701.