scabreuze literatuur

Etym: Lat. scabrosus = ruw, schunnig

Benaming voor een bepaald soort erotische literatuur in verhaal- of liedvorm, die erg expliciet is in de beschrijving van seksuele en scatologische (scatologie) situaties. Het attribuut scabreus wordt vooral gebruikt met betrekking tot volkse genres en kinderliedjes (zie ook klucht-2 en levertje), maar geldt ook voor zgn. 'hogere' literatuur van alle tijden. Bekend zijn in de oudheid de priapee en aan het einde van de achttiende eeuw de roman libertin, met als uitschieter het werk van markies de Sade. In de Nederlandse literatuur zijn heel wat scabreuze liederen uit de Gouden Eeuw te vermelden.

Lit: P. van den Hoven, 'Uit de onderbuik. Over het scabreuze kindervers' in Literatuur zonder leeftijd, 11 (1997), p. 213-236 (https://www.dbnl.org/tekst/hove012uitd01 01/) • A. Houben, Vieze liedjes uit de 17e en 18e eeuw (2014).