Zwart goud

[p. 11]

Verpleeg hem met zorg

Zuster, verpleeg hem met zorg, dezen nacht,
men heeft hem vanmiddag boven gebracht,
gekneusd en bebloed, en men heeft hem gesneden,
nu ligt hij daar, bleek, naar het schijnt haast tevreden
zijn pijn weg te slapen, verpleeg hem zacht.

Deze kompel, zuster, die onder den grond
het brood voor zijn vrouw en kinderen vond,
hoe zal hij teruggaan... zal hij zijn pijler
terugzien, zuster...? Steeds kleiner en ijler
kreunt de adem uit zijn bleeken mond.

Voor velen, die hier gekomen zijn
was het terug moeten gaan een grooter pijn
dan de dood misschien, gij zult het weten,
zuster, die zóó veel leed moet vergeten
tusschen deze en de volgende medicijn.

Zuster, vóór de eerste morgenstond
staan dood deze oogen boven den stillen mond,
sluit ze met zorg, zuster, zendt uw gebeden
naar de kolonie waar nu zóó wordt geleden...
En naar de anderen onder den grond.