Zwart goud

[p. 36]

De dichters

Waar de anderen hun geloof verloren
daar willen wij opnieuw apostel zijn,
wij brengen ons geloof, en ieder zal ons hooren
en ieder die verstaat, zal bij ons welkom zijn.

Wij willen niet op dorre hoogvlakten verleppen,
het is het eigen volk, dat ons de krachten geeft
om sterk of groot te zijn en te herscheppen
wat in de Dietsche ziel, in onze harten leeft.

Niet in het cynische graniet, niet in de nuchtere droogte,
niet in den killen troost der zelfgenoegzaamheid,
niet in een doelloos dwalen op een schoone hoogte
ligt de bekroning van ons werk en onzen strijd.

Maar in de eigen pijn als kameraden lijden,
maar in ons aller vreugd of rouw en droefenis,
maar in den strijd, waarin ook wij mee mogen strijden
en in de overwinning, die ook onze zege is.

Wat niet uit liefde werd geboren
doet ook bij 't sterven niemand pijn
slechts zij, die liefhebben zijn uitverkoren
om van een volk leider of tolk te zijn.

Niet wenden wij ons af van hen, die nog niet weten,
niet staan wij ver van hen die niet verstaan:
wij zullen bouwen, stug, verbeten,
wij zullen onvermoeibaar bruggen slaan.

[p. 37]

 

Wij komen tot u, Dietsche mannen, vrouwen,

 

met 't schoonst geschenk, dat onze liefde heeft

 

en wijden u ons werk, met vreugd en met vertrouwen

 

als loten van één stam, die alle leven geeft.