Het leven van Frank Rozelaar

Middag

Als een gevangene in droeve cel tusschen de zware staven van het kleine zoldervenster door, zag ik door mijn oogvenstertje een kleine plek ver hemelblaauw.

*

[p. 185]

⁺'k Zag ín het hemelblaauw een hooge en groote baan heel kleine witte wolkjes zóo in eene figuur met de schijnende zon samen, dat in 't eerst de wolkjes een baan van witte zonneschijn in licht-blauw schaduwveld geleken. Zoo als die figuur daar was gevoelde ik dat zij iets voor mij beduidde, zonder dat ik juist wist wat.

Misschien was 't maar alleen, dat ik mij weêr verwondren zoû zoo dikwijls ik de bestand-deelen van geheel anderen of tegenstrijdigen aard tot eene harmonieuse figuur zie worden in de lucht.

*

Ik liep en zag niet waar ik was. Er kwam een hoog licht door ronde opening schijnen. 'k Zag toen dat mijn verblijf blaauw was gelijk een schoone dag. Van 't venster af een witte schaduw over 't blaauw gewelf lag.

+ *