De avondlamp
(1850)–Maria Doolaeghe–
Auteursrechtvrij
[pagina 113]
| |
Refrein.Ik vat den draed
En, raetlend, slaet
En snort en ronkt myn vliegend wiel.
Dat is de wellust van myn ziel.
'k Spin, zingend, uit den vlassen bol,
In vliegensvlugt 't bobyntje vol.
| |
[pagina 114]
| |
Al werk ik meest tot in den nacht,
Dat slaven valt my zoet en zacht.
Myn draedjes zyn
Zoo rond, zoo fyn,
Zoo glad en schoon.
Een milde loon
Wordt my daervoor gegeven;
Dat doet my lustig leven.
Door my is 't dat de kant ontstaet,
Die ryke tooi van 't schoonst gewaed,
En 't lynwaeddoek,
Zoo sterk en kloek.
Myn hertje lacht,
Als ik de pracht
Van 't linnenkleed zie zwieren
Dat juffers mag versieren.
Geen warme kleedren om de leên,
Geen lieve kousjes om het been,
Wrocht ik geen draed
Voor steek of naed.
De lekkre visch,
Hoe slim hy is,
Als hy in 't net blyft hangen,
Wordt door myn draed gevangen.
| |
[pagina 115]
| |
Zing, weverken, zing op 't getouw,
De spinster werkt voor u getrouw:
Zy kookt en wascht,
En spoelt en plast
Tot hare draên
Als zyde staen.
Dat doet u vrolyk weven
En kunstig lynwaed geven.
De zoete hoop op mild gewin
Stort my een vasten yver in.
Geen stal noch koe
Behoort ons toe,
Geen kleene schelf,
Geen geitje zelf;
Doch, mag myn spinwiel ronken,
My wordt geluk geschonken.
|
|