De avondlamp

[p. 129]

Bouwkunst.

Niet langer staet in 't woud,
Van schamel leem gebouwd,

De kleene hut,

Die schaers beschut

Voor koude en regenvlagen.
De Belg leeft vol behagen

In 't steenen huis,

Dat stroomgebruis

En woesten storm kan tergen
En stille rust verbergen.

De steden klommen op
Met kerk en torentop,

En overal

In dorp en dal

[p. 130]

 

Wil zich beschaving zetten,

 

By vryheid, orde et wetten.

 

De Bouwkunst rees

 

En schiep, en wees

 

Den weg aen kunst en vinding

 

Ter nutte stamverbinding.

 

 

 

Paleizen ryzen hoog,

 

Met stoutgeslagen boog.

 

Hun trotsche kruin

 

Staet als de duin

 

Die buigen kan noch zinken.

 

In orde en eenheid blinken

 

Vernuft en smaek,

 

En zinvermaek

 

Ontluikt uit al dat pralen

 

Van galery en zalen.

 

 

 

De geest die u ontsteekt

 

En in uw plannen spreekt,

 

Is door den Heer,

 

't Vernuft ter eer,

 

U, Bouwkunst, ingedreven:

 

Zyn templen staen verheven

 

Vol majesteit

 

Door uw beleid.

 

Daer knielen wy bewogen,

 

Verbaesd door uw vermogen.