6 maart
We zijn met de hele school naar de boom gaan kijken, en we hebben er bij gezongen. Jettie mocht het versje kiezen en ze koos. ‘Daar juicht een toon, daar klinkt een stem.’ Dat kwam natuurlijk omdat ik van Pasen verteld heb vandaag, maar het was toch ontroerend. De bewoonster van het huis, een oude dame vond het ook, want ze kwam even op haar stoep staan en zei: dank je wel kinderen.
Het is dan ook geen wonder dat er met een vaart en een geestdrift rose en witte en donkerbruine papiertjes voor de boom gescheurd werden. We hadden genoeg voor twee grote platen, één voor Jettie en één voor de school. Om de beurt mocht ieder kind vier mooie blaadjes uit zijn voorraad bij mij brengen en zeggen waar hij ze het liefste had. De bomen zijn prachtig geworden, we zullen ze nu op de gang naast elkaar hangen. In de gang, dat vinden de moeders fijn. Hoe trots of ze ook zijn op de speciale prestatie van hun eigen spruit, het klassikale werk heeft altijd hun grootste bewondering. Misschien omdat het iets is, dat blijft.
Auteursrechtelijk beschermd