2 april
De schooldeuren zijn dicht voor de vakantie. Dat geeft me altijd een feestelijk gevoel. En vanavond hebben we gezongen met het koor. Het was een plotselinge uitvoering, een ander koor liet verstek gaan en wij hadden nagenoeg dezelfde liederen op ons repertoire staan. Het ging boven verwachting goed. Sommige dingen hadden we in een half jaar niet gezongen. Of moet ik zeggen, dat de muziek nu in alle frisheid weer voor ons lag, zonder het eindeloze repeteren van de fijne puntjes, die het stuk als geheel dikwijls in ontelbare gedeelten en gedeeltetjes uiteen doen vallen. Ik heb tenminste zelden een applaus zo verdiend gevonden. Is het niet zo met veel dingen, willen we alles niet te precies hebben, en maken we daardoor niet veel spontaneïteit stuk? Ik zal tenminste aan deze uitvoering terugdenken, als ik eens ergens ‘bijna geen tijd’ voor heb.
Auteursrechtelijk beschermd