Het zelfgewilde einde van oude mensen

[p. 91]

Het is me het humanisme wel
Ben Hoffschulte

Een jaar of veertien geleden heb ik mr. G.E. Langemeijer eens de schrik op het lijf gejaagd door te beweren dat voortplanting moord, althans doodslag is, namelijk het verrichten van een handeling de dood tot gevolg hebbende. Het was een eenvoudige uitbreiding van juridische logica die kennelijk niet strookte met gangbare humanistische vooroordelen

Toch valt er niet te ontkomen aan de conclusie dat voortplanting, indien het vaststaat dat de dood in alle gevallen het einde is, een misdrijf zonder verontschuldings- of rechtvaardigingsgrond is, waarvoor allen die zich eraan bezondigen onverwijld onder arrest zouden moeten worden geplaatst. Er zijn dan ook geen redenen aan te voeren voor een soepel vervolgingsbeleid.

Indien er echter een mogelijkheid bestaat dat menselijk leven de dood overleeft zou men, met het oog daarop, enige souplesse kunnen toepassen. Deze mogelijkheid is de enige weg voor menselijke samenlevingen om aan moordende tanatocratische decadentie te ontsnappen en onverschilligheid ervoor staat dus gelijk met medeplichtigheid aan moord, althans doodslag. Er bestaat dan ook geen recht dat naar

[p. 92]

boven toe is gesloten voor religieuze bekommernis.

Het boekje van W. Schilling Religion und Recht begint als volgt: ‘Die Welt befindet sich in einer akuten rechtskrisis, ja, Rechtsnót’ (geschreven in 1957). Daaraan kan de wereld zonder religie zeker niet ontsnappen, maar dat is nu juist wat de humanisten met suicidale verbetenheid ontkennen. Het zou niet erg zijn als deze vale ruiters zich tot hun eigen kring beperkten maar het is een teken aan de wand dat ze kunnen doordringen tot de Hoge Raad om zich daar medeplichtig te maken aan de hollende decadentie van de Nederlanden.

Welke zin heeft het de doodstraf af te schaffen en vervolgens te gaan pleiten voor de vrije verkrijgbaarheid van zelfdodingsmiddelen? Het is me het humanisme wel! En wat zou vadertje Drees ervan vinden als zijn geesteskind vrijelijk wordt aangewend om zinloos geacht leven te beëindigen? Het is me het socialisme wel! Men moet de mensen wijzen op de consequenties van hun eigen logica en hen ertoe aansporen met het oog op die ene mogelijkheid eerst zichzelf en dan de hele wereld te veranderen. Onverschilligheid is medeplichtigheid aan cultureel verderf en daarvoor bestaat geen excuus, ook niet bij de Hoge Raad.

Socrates werd in een democratie veroordeeld wegens atheïsme, maar hij geloofde stellig in een onsterfelijke ziel die in genen dele afhankelijk is van de volkswil. Dát was in feite de reden waarom hij werd veroordeeld. En zo gaat het nu ook: wie de tanatocratische democratie ter discussie stelt kan rekenen op

[p. 93]

het ostracisme van de vale ruiters.

Waar moet dat naar toe? H. Drion heeft het zelf gezegd, naar Istanbul. Maar vóór het zover komt zal misschien eerst de Hoge Raad moeten worden gearresteerd wegens ambtsmisbruik en grove plichtsverzaking. Of het parlement, één van beide.

Leuven