Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 287]

52.
Rijck God, hoe mach dat wesen.

1.
‘Rijck God, hoe mach dat wesen,
dat ic dus droevich ben?
Ic hadde een wtgelesen,
so vast in mijnen sin;
ic en can haer niet vergheten,
hoe seere dat icx mi pijn,
wat wil ic mi vermeten?
Druck moet mijn eyghen zijn.

2.
‘Schoon lief, ick sou u vraghen,
woudijt in deuchden verstaen,
sal ic noch langer iagen,
eer ic u sal connen ghevaen?
Ic hebbe u wtvercoren
al in dat herte mijn;
segt mi: salt zijn verloren,
druck moet mijn eyghen zijn.’

3.
- ‘Gheselle, wel lieve gheselle,
segt mi tot deser tijt,
hoe dorst ghi mi vertellen,
dat ghi in drucke zijt?
Al hebdy mi wtvercoren,
wat weet ick uwen gront?
Mach u wat goets gebueren,
weest huesch in uwen mont.’

4.
- ‘Schoon lief, conste ic vercrigen
van u een troostelijc woort,
mijn kniekens sou ic buygen
voor u, alst wel behoort;
seer stille soude ict draghen
al in dat herte mijn;
wat baet, dat ic veel claghe?
Druc moet mijn eygen zijn.’

5.
- ‘Geselle, ghi zijt zeer schoone van woorden,
bedroch is u gheleert,
gelijc den wint van noorden,
sidy van mi ghekeert;
men mach u niet betrouwen,
dat segghe ic u goet ront;
begheerdy wil van vrouwen,
sijt huesch in uwen mont.’

[p. 288]

 

6.

 

- ‘Schoon lief, wilt goelijc wesen,

 

antwoort mi niet te fel,

 

ic heb dicwils hooren lesen,

 

dat twee liefkens namaels maken spel.

 

Ic hope den tift sal keeren;

 

al schiet ghi u fenijn,

 

nochtans wil ic u eeren,

 

al soude druc myn eygen zijn.’

7.
- ‘Geselle, ghi sout u scamen,
dat ghi mi dus dic vermaent;
ghi gaet al door die bramen,
den wech is onghebaent
die ghi beghint te treden.
‘Och wiste ick uwen gront,
ic waer noch badt te vreden,
waerdi huesch in uwen mont.’

8.
- ‘Schoon lief, laet ws gedincken
so menigen swaren sucht,
die ic u plach te schincken
ende al wt goeder duecht;
ter straten ende ter kercken
als ic sach u blide aenschijn,
hebdijs niet willen mercken:
so moet druc myn eygen zijn.’

9.
- ‘Gheselle, u soete woorden
die gaen int herte mijn,
mer oft also ghebuerde,
dat water worde wijn
ende ghi myn minne cost crigen,
waer u dat niet een vont?
Soudy wel connen swijghen
ende huesch zijn in uwen mont?’

10.
- ‘Och ia ic, reyn vrouwelijc wesen,
van u heb ict geleert,
so waer minen druck genesen,
wes ghi op mi begeert;
och mocht mi dat volcomen!
U lieflijc blijde aenschijn
en derf ic mi nyet beromen;
druck moet mijn eygen zijn.’

11.
- ‘Geselle, laet u niet verlangen,
leeft voort op goeden troost,
men leyt so menigen gevangen,
die namaels wert verlost;
weest huesch tot alle tijden,
en maect dat niemant condt,
trou suldi aen mi vinden,
sijt huesch in uwen mont.’

12.
- ‘Ic dancke u, Venus minne,
van uwer duechden groot,
God laet mi trou aen u vinden,
helpt mi wt deser noot;
u vriendelijc aenschouwen
doet mijnder herten pijn;
o reyn natuere van vrouwen
laet vruecht mijn eygen zijn.’

13.
- ‘Geselle, wilt vruechde bedrijven
als nu tot deser tijt,
ic wil u vruecht toescrijven,
mijn herfe hebdy verblijt;
al met vron Venus strale
hebdi mijn herte doorwont,
u eyghen ben ic altemale,
weest huesch in uwen mont.’

14.
- ‘Vrouwen eere mach ic wel scriven,
wes mach mi ane gaen;
eene bloeme boven alle wijven
die heeft mi troost ghedaen;
myn trouwe is mi gelonet,
vaert wech, mijnder herten pyn!
Myn druc derf mi niet rouwen,
vruecht sal mijn eyghen zijn.’

15.
Ter eeren van alle vrouwen,
so is dit liet ghemaect,
men loont so die met trouwen,
daerom ist dat wel betaelt;
men mach wel eere bewisen
schoon vrouwen op elc termyn;
cost ic troost van haer vercrigen,
druck soude vergheten zijn.

[p. 289]

14, 2. t.: aen gaen. - 14, 5. t.: geloont.

Tekst.

Antw. lb., nr. 141, bl. 210; ‘een oudt liedeken’. Vgl. str. 1 en 11 met str. 1 en 5 van ‘O lacen hoe macht wezen’. Naar alle waarschijnlijkheid hadden beide liederen dezelfde melodie. Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 275-6, 328-9.

Melodie.

Souterl. 1540, Ps. 148, ‘Wilt loven God den Heere’ - ‘nae die wise: Rijck God, hoe mach dat wesen // dat ick soe truerich bin’; - daarna J. Fruytiers, Ecclesiasticus, 1565, nr. 90, bl. 170, voor: ‘Waerom schaemt ghy u hier mijn woort.’