Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2318]

590. Ick minde eens conincx sone.

1.
Ick minde eens conincx sone,
heer Iesus is sinen naem;
hoort, ghi ionge maechden,
vanden enghelen wort hi ghedient.

2.
Hi is soe schoon van formen
ende oock seer minnelijck;
inden hemel noch inder aerde
en vintmen niet sijns ghelijck.

3.
Die straten sijn vergulden,
si blincken ghelijc cristal;
die heylige suyver maechden,
och sij singen daer boven al.

4.
Sij dragen blinckende stolen
met peerlen so wel omset,
werwaert dat si treden
met soeten roke bespret.

5.
Sij dragen blinckende stolen
ende eenen crans so schoon,
sij liden doer den reye
al voer des conincx soon,

6.
Maria badt haren soon te schincken
den maechden nieuwen wijn:
‘nu drinct, mijn lieve kinderen,
ghi sult hier altoos sijn.’

7.
David met sijnder herpen
hi maect daer so groot ghescal,
dattet steden ende dorpen
moghen hooren over al.

8.
Hi roert sijn soete snaren
als hi te doene plach;
och hondert duysent iaren
en schinen daer niet eenen dach.

9.
Daer sullen wij iubileren
met hemelscher melodie,
met Christo, onsen Heere,
ende die engelsche ierarchie.

10.
Daer sullen wij sonder trueren
aenscouwen Gods claer aenscijn
in eewigen ghedueren,
sonder druck oft sonder pijn.

[p. 2319]

 

11.

 

Daer en sal ons niet raken

 

vaders noch moeders druck;

 

al waert dat si inder hellen saten,

 

sij en beletten niet ons gheluc.

 

 

 

12.

 

Salige herten, die God minnen,

 

hebt dit altijt voer oghen,

 

want die werlt verstroyt de sinnen;

 

diese mint, is int leste bedrogen.

4 en 5, 1. stolen = kleederen. - 5, 3. De zin is: zij (de maagden) treden door den rei der engelen. - 9, 1. Eene meer krachtige dan liefdevolle voorstelling van het onverstoorbare der hemelsche zaligheid (Dr. Acquoy).

Tekst.

Een dev. en̄ prof. boecxken, Antw. 1539, nr. 87, uitg. D.F. Scheurleer, bl. 169; - Dr. J.G.R. Acquoy, Het geest. lied in de Nederl. vóór de Hervorming, 1886, bl. 101, die de verwantschap van den tekst doet opmerken met ‘Al dat leeft opter aerden’, in Een dev. en pr. b., nr. 27, bl. 48, en ‘Al datter is op eerden’, in Het hofken der geest. liedekens, Loven 1577, bl. 207, deze laatste tekst gedeeltelijk uitgegeven door W. Moll, Johannes Brugman, Amst. 1854, II, bl. 202; - Dr. Acquoy, Middeleeuwsche geest. liederen en leisen, 1888, nr. 13, bl. 26.

Melodie.

Een dev., t.a.p.; - Dr. Acquoy, Mid. geest. ldr. en leisen, t.a.p. - Dezelfde melodie doet zich voor als ‘Tonsatz’ (bewerking) van Jobst of Jodocus vom Brant in Forster's meerstemmige Frische Teutsche Liedlein, V (1556), nr. 14, en wordt aldus weergegeven door Erk u. Böhme, Deutscher Liederhort, III, nr. 1435, bl. 296:

Es wollt ein Jä-ger ja - gen,
ja - gen vor jo - nem Wald;
was be-geg-net ihm auf der Hei - - - - den?
Drei Fräu - lein, die wa-ren stolz.

Dit laatste lied gaf aanleiding tot de Duitsche vergeestelijking: ‘Es wollt gut Jäger jagen, / wollt jagen in Himmelsthron’, voorgedragen op dezelfde melodie. Zie E.u.B., t.a.p., nr. 1925, bl. 633, en W. Bäumker, Das kath. deutsche Kirchenlied, I (1886), nr. 18, bl. 260. De Duitsche lezingen zijn jonger en ook wel minder fraai dan de Nederlandsche van 1539.