Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2701]

706. Hoe wonderlick sijn de wercken Gods.

1.
Hoe wonderlick zijn de wercken Gods,
onbegrypelick zijn zijn weghen:
hy leyt ter hellen en weder wt,
hy can slaen en ghenesen.

2.
Seer onbekent is den vernuft
der goddelicker saken;
maer inden Heere set u gherust,
hy weet so wel te maken.

3.
Aenroept den Heere in uwen noot,
in hem wilt u begheven;
hy is alleen die daer slaet doot
en weder brenghet dleven.

4.
Int oordeel en zijt niet ghereet,
int doemen en wilt niet raken;
want dat de Heere ghebroken heeft,
dat can hy weder maken.

5.
Seer dom so is des menschen sin,
heel ydel is zijn hantieren;
maer laet den Heere u sorghe zin,
hy salt so wel regieren.

6.
Betrout den Heere al datter leeft,
neemt hope tot eender erven;
want so seer als hy gheslaghen heeft,
so can hy weder salven.

7.
Ghelooft dat daer gheschreven is,
verstaghet tuwer leere:
dat by den mensche onmoghelick is,
is moghelick by den Heere.

8.
Het was een vrouken van wesen slecht,
die Heere was haer verbeyden;
alleen aen hem houdt sy haer recht,
daer en wiltse oock niet af scheyden.

2, 2. t.: godlicker. - 5, 3. zin = zijn.

Tekst.

Veelderhande gheestelicke liedekens, 1558 (beschreven door Dr. F.C. Wieder, De Schriftuurlijke liedekens, 's-Grav. 1900, bl. 139, nr. XXXIX), sign. M iv r^o, ‘na de wijse: Een ridder en een meysken ionck’; hierboven weergegeven; - Veelderh. liedekens, Amst. 1599, bl. 125 v^o, zelfde wijsaanduiding. ‘Dit lied drukt op schoone wijze het onbezorgd vertrouwen in God uit, zonder dat het verstand er zich rekenschap van geeft’ (Dr. F.C.W.). Zie mede De Schrift. liedekens, Regist., nr. 324 en bl. 62.

Melodie.

Zie het lied: ‘Een ridder ende een meysken ionck’, I, nr. 25, bl. 156, hiervoren.