Gedichtjes voor kinderen

[p. 45]

De getrouwe vriend.

Een goede vader had een kind,
Al zyner zorge en liefde waerdig;
Hy schonk aen 't knaepje zoo bemind
Een hondje waerlyk lief en aerdig.

Wat was de dank van Jantje groot!
Hoe hartelyk was zyn verblyden.
Soms gaf hy aen Fideel zyn brood,
Om dien geen honger te zien lyden.

Fideel was Jantjes lieveling,
En mogt nu met een halsband pryken.
Hy ging alom waer Jantje ging,
En liet hem zyne erkentnis blyken.

Fideel, als 't kind te slapen lag,
Waekte, aen zyn voetjes neêrgelegen.
Wanneer hy 't maer van verre zag,
Liep hy 't, al kwispelstaertend, tegen.

[p. 46]

 

Eens vond de knaep, by zonnebrand,

 

Een frisschen vliet, en wilde drinken.

 

Hy boog, met uitgestoken hand,

 

Glipte uit, en viel om diep te zinken.

 

 

 

Fideel wachtte, op den groenen zoom,

 

Zyn kleinen meester lange weder.

 

Ach, Jantje kwam niet uit den stroom;

 

En, huilend, wierp zyn vriend zich neder.

 

 

 

Men bood hem spyze: vruchteloos!

 

Die arme hond! hy stierf van smarte,

 

En waer hy rustte, werd een roos

 

Geplant ter eere van zyn harte.