Gedichtjes voor kinderen

[p. 63]

De appelaer.

Jantje sprak tot zynen vader,
By den hof der pastory:
‘Zie dien appelaer vol vruchten;
Vader lief, wat lekkerny!
Goed!.. 'k zie in de hage eene oopning;
Klauterde ik op d'appelaer,
Plukte ik 't ooft, zoo lieflyk blozend,
Niemand zoude 't zien: niet waer?’

‘Gy bedriegt u, zeî de vader;
Hy zou 't zien, die alles ziet -
Alles weet, ook wat wy denken;
Jantje, zeg: kent gy hem niet?’
‘Vader, ja, 't is God die alles,
Alles zien, en weten kan.’
Nauw had Jantje dit gesproken,
Vóór hen beide stond een man.

[p. 64]

 

Door de hage straks verborgen,

 

Zeide hy, met gul gezicht:

 

‘'t Eerste woord van uwen vader,

 

Kind, herriep u tot den pligt.

 

Waert ge door de haeg gekropen,

 

U bedreigde een groot gevaer.

 

Gy hadt u een been gebroken:

 

Wolvenyzers liggen daer.

 

 

 

'k Wil u loonen.’ Hy ging henen,

 

Plukte van den schoonen stam,

 

Tot hy met de lekkerste appels

 

Ten geschenke wederkwam.

 

Toen sprak vader, na de kleine

 

Zyne erkentnis had betoond:

 

‘Kind, geen kwaed blyft ongewroken,

 

En geen goed blyft onbeloond.’