Het klaverblad. Romancen, legenden, sagen
(1848)–Prudens van Duyse–
Auteursrechtvrij
[pagina 36]
| |
Sint Augustijn en het kindeken.aant.Langs den oever door de golven
Der vergramde zee beplast,
Trad de bisschop Augustinus,
't Hart door mijmring aengetast.
‘Hoe den sluier weg te rukken
Tusschen God en mij gespreid?
Vruchtloos bidden, vruchtloos bukken!
In mijn ziel heerscht donkerheid.
Vruchtloos zuchten, vruchtloos zoeken
Naer des Heeren zelfbestaen!
Dit ontraedselen geen boeken;
't Is een eindlooze Oceaen.
Echter schiet de star zijne eere
In haer liefdestralen uit.
't Bloemtje zegt: Het is de Heere,
Die mijn geurgen kelk ontsluit.
't Vogelken in groene blâren
Zingt den Heer, nooit zingensmoê,
En in elke heurer baren
Werpt de zee zijn naem mij toe.
| |
[pagina 37]
| |
Grootsche zee, waerbij ik kniele,
Als voor 't plechtigst hoogaltaer,
Stort wat laefnis in mijn ziele:
'k Zoek wat God is: meld het haer!’
*
De opgestoven baren zwegen,
Als of siddring haer beving;
't Was, als bruischte een stem hem tegen:
‘God is God, o sterveling!’
Augustijns godvruchte blikken
Vliegen langs de onmeetlijkheid,
En zijn binnenst voelt hij schrikken
Door des Heeren majesteit.
Beurtelings staert hij ten hemel,
Wondren wolkenöceaen:
Beurtelings naer 't golfgewemel,
Met een warmen liefdetraen.
Maer op eenmael, 't stof ontrezen,
Ziet de Bisschop daer een wicht
Als een Engeltje van wezen,
En een Engeltje wellicht.
't Had een putje al licht gegraven,
Met zijn schupken op het strand.
Spelend zag hij 't zeewaert draven,
Met een potteken ter hand.
| |
[pagina 38]
| |
't Liefje bracht wat water weder,
Welk het in dit putje goot.
Augustijn bezag het teeder;
Zijn nieuwsgierigheid werd groot.
‘Kindje lief, wat wilt ge?’ - ‘Ik wille
Zien, hoe diep de zeegrond is.’
Augustijn loeg in den stille:
‘IJdle waen! gij hebt het mis.’
‘Vader, zij, die zich verzeilen
Op de zee van Gods bestaen,
En dien afgrond willen peilen,
Voeden die geen' ijdler waen?’
Augustijn zag naer den hoogen:
‘Door de kindren leert ge ons, Heer!’
Neêrwaert daelden nu zijne oogen,
Maer zij vonden 't kind niet meer.
|
|