De spellingsoorlog

VIII.

V.. L.. bedwingt niet meer zyn kokend ongeduld:

‘Ik hoop ten minst, roept hy, dat ge onderscheiden zult
In Koól en Kool, om geen Vatellen te verwarren;
Of wilt gy tegen Tael en keuken 't brein versparren?’
- Wy missen ligt die streep tot beter oogverstand,
Is 't antwoord: stelt de zin ons niet 't begrip ter hand?
Leer duidlyk schryven, en wy zullen u begrypen;
Op geen spitsvondigheên moet gy uw brein dan slypen.
Ei! wat misdreven u de letters O en E,
Dat ge (even als men 't eens onttroonden vorsten deê)
Haer met een monnikskap den schedel wilt omgeven,
Of er Damocles zwaerd doet dreigend over zweven?

[p. 41]

 

Kortziende Spellingtwist is de afdruk van de School,

 

De letterkunde is die der maetschappy. Geen Koól

 

Of Kool bevordert kunst, maer snedige gewrochten.

 

Voor hen, voor hen alleen wordt de eeuwge krans gevlochten.

 

Het geldt geen keuken hier, maer de eer van 't vaderland;

 

't Geldt een verheven geest, geen kinderonverstand;

 

't Geldt de onafhanklykheid, van Belgies toekomst zwanger!

 

Uw Don Quichotten-moed bestorm geen molens langer!’

 

V.. L.. zoekt vruchteloos naer wederwoord: hoe vol

 

Van redens, voelt hy zich verlaten van Apol!