De spellingsoorlog

[p. 78]

III.
De droom van den grammaticus B...aant.

De taelbaes B.., dien ik nooit de eer had van te lezen,

En die u, lezer, ook ligt onbekend kan wezen,
Schoon hy met roomsch ontzag op't stadhuiskussen zit,
Sliep laetst in vollen dag, en droomde boven dit,
Op 't een en ander oor, van grootsche ontwerpen zwanger.
Geen wonder! slaept bywyl niet zelf Achilles zanger?
- Wat droomde B..? - Welnu, stelt gy daerin belang,
'k Ontsluijer 't droomgezicht u in beknopten zang,
Al zie 't er vreeslyk uit, als schoolpedanten droomen.

Hy zag de letter E en O te voorschyn komen,

Beide in romeinsch gewaed, als Romes echte teelt,
Wel oud, maer nog met jonge aenvalligheid bedeeld:
‘Eh, eh! myn vriend! riep de een, wat heb ik u misdreven,
Dat gy me brandmerkt met accenten; zoo geschreven,
Is 't Nederduitsche (trots den klemtoon, waer het meê
Volschoon bevoorregt is) byna Sanscritisch... Eh!’
- O, o! riep de O heel forsch, kan ik niet wezen zonder
Al die pedantery, die streepkens, kapkens... donder!
Wie blies dit stuk u in? en hoe verdwaelt gy zoo?
De zetter vloekt op uw Stenographie... o! o!’

[p. 79]

 

Nu smeten zy van 't hoofd het kapjen, door de vingeren

 

Van B.. er op geplaetst (^), en lieten 't hairgoud slingeren

 

In lossen golvenzwaei, en wischten van 't gelaet

 

De zwarte streep af ('), merk van B.., schoolpotentaet.

 

- Weet, riepen zy, dat wy als aengenomen telgen

 

Van Neêrland, slechts ons zelv' behoeven by de Belgen.

 

Uw spits en uw mansarde is nutloos by elk woord.

 

Men schryft voor vreemden niet; B.., vriend, pak u maer voort.’

 

Hier op schoot iedere, ten hoogst verbolgen Letter

 

Een vreesselyken blik op onzen Spellingsketter,

 

Zoo dat hem 't bloed verstyfde, aen ieder hair een drop

 

Van angstzweet hing, en hy, met bangen harteklop

 

Ontwaekt, zyn meesterhand de schoolplak liet ontglyden,

 

Waermeê hy Bilderdyk en Willems wou kastyden.