De spellingsoorlog

[p. 82]

VII.
Den mannelyken artikel DEN in nominativo verweêrd.aant.

(In eene Behaegelyke spelwyze.)

Ja, eenen wakkeren, fynoorigen geleerden
Wiens zuyvren, gladden styl den goeden smaek nog voed,
Zal den artikel Den, wat meénigen beweêrden,
In den nominatief aenzien voor gaef en goed.

Neen, geenen De by hem, die alles zou verwerren,
En den État Civil verknoeyen vroeg of laet:
Is eenen man niet weêrd dat men hem zal versperren
Met een lidwoordeken, dat op geen vrouw en slaet?

Maer eenen jongen knaep, die eenen grooten schryver
Als eenen B. niet eert, en Holland volgen wilt,
Den diën die verdwaelt, en zynen blinden yver
Maekt dat het mannelyk van 't vrouwlyk niet verschilt.

Den zeer eerwaerden H. schreef eens: ‘Wie zou 't verdraegen
Dat men aldus de Tael verfronselt als een kaert?
De Paus?.... Van wat geslacht? zal elken wyzen vraegen
By dezen eersten De, die dezen twyffel baert?

[p. 83]

 

‘De moeder die den zoon bemint’, vind iemand duyster?

 

‘Den vader mint den zoon’ schynt wat onduydlyk, waer

 

De omzetting haeren schat ons bied: Passieve kluyster

 

Omknelle slechts den zin: hy schittert zonneklaer.

 

 

 

Den scherpen slotklank kan u niet zacht bekoóren?

 

Hy vult de verskens aen, als waer' het toovery,

 

Stopt ze op, gelyk een pyp, trots fyngeslepen ooren;

 

Rekt ze uyt, gelyk het leêr, trots hemelharmony.

 

 

 

Laet onzen taelpatroon, Desroches, zelf erkennen:

 

‘Het goede schryverdom volgt zulk een onderscheyd.’

 

Den brugschen Helicon draeft voort op eygen pennen,

 

En kleppert met den Den regt naer de onsterflykheyd.

 

 

 

Maer diën schryvrenhoop, met hunne van der Palmen,

 

Met hunne Bilderdyks, en zulke snaeken meer,

 

Verkrachters van den Den, hoe luyd hun naemen galmen,

 

Verzinken eens in 't niet, en dan - is 't onzen keer!

 

 

 

Te Brugge, in 't eerste jaer van 't Vlaemsche Spelling- ende

 

Taelrepublieksken, door een protestantenbende.