Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

Waarschouwinge aan Kaatjes Luysen, als zy met haar Naalt in 't hooft peuterden.

LUyzen, Luyzen! arme Luyzen!

Beesjes van een oudt geslacht!

Zooje niet en wilt verhuyzen,

Krijgj' een moor-priem deur je vacht:

Want je vonnis is gewesen,

En 't Schavot is al gestelt,

De Sentency is gelesen

[p. 21]

 

Dat je lijf en leven gelt:

 

Loop dan Luyzen! vlucht dan Luyzen,

 

Zuyen, Noorden, Oost en West,

 

Of het zeld'er duyvels kluyzen!

 

Luyzen! bruy weer na je nest.

 

 

 

P.E.