Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

Op een Neerstige Vryster.

SElden is zy in de Kerck:

Maer geduurig aan het werck,

Is het Son of Bede dagh?

Kaetje slooft al watze magh:
Maer wie weet hoe meenich naelt
Zy het oog heeft deur-gehaelt,
Wijl dat Kaetjen al haer tijdt
Niet als met de Naelt verslijt,
'k Meen de Naelt van het Compas,
Van de kleyne Water-plas.