Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

Op een haestige Looper.

EEn Man die naerstig liep om saken te verrichten,

Quam aen den Niesel, om de hoek haest om te swichten;

En eer hy voor hem sag, soo viel hy op een hont,

En met sijn Grijne Pak en Mantel in de stront:

Ik meenden in 't gelag mijn selven té bepissen,
Alsoo hy 't met sijn handt en neusdoek af moest wissen.

Het was een groot' misslag: eerst sloeg hy 't af voor stof,

Maer doen hy 't wel besagh, was 't strontje dun en grof.

Allacchende.