Liefdeleven

[p. V]

[Tweede deel]

Aan de Lezer.

Daar ik mij, na herlezing van het gedrukte ‘Liefdeleven’, genoopt heb gevoeld enkele tekstwijzigingen aan te brengen - die de grote lijnen van het verhaal onveranderd hebben gelaten - kan ik de tekst, die in De Gids van dit verhaal heeft gestaan, niet langer voor mijn rekening nemen.

Ook heb ik mij genoodzaakt gezien achter ‘Liefdeleven’ uit De Gids te laten overdrukken mijn opstel ‘Pathologie in de litteratuur’, het Naschrift van de heer Scharten daarop en mijn verdediging tegen dit Naschrift.

De meeste Redakties van Nederlandse bladen en tijdschriften huldigen het m.i. onrechtvaardig en dus afkeurenswaard beginsel antikritieken te weigeren. Ik noem dat beginsel onrechtvaardig, wijl ik meen, dat ieder, die aangevallen wordt, het recht behoort te hebben in het blad of het tijdschrift, dat de aanval heeft opgenomen, over evenveel ruimte voor zijn verdediging te beschikken als zijn tegenstander voor diens aanval werd toegekend. Nu heeft de Redaktie van De Gids mijn zakelike beschouwingen over Pathologie in de

[p. VI]

litteratuur wel niet geweigerd - wat ik zeer natuurlik vind - maar er enigszins als verontschuldiging bij verklaard, dat zij mijn opstel plaatste - ofschoon De Gids niet openstaat voor antikritiek - omdat ik zijdelings werd aangevallen - wat ik niet natuurlik, ja zelfs onlogies vind. Maar tegelijkertijd heeft de Redaktie, door het sluiten van het debat, aan de heer Scharten tweemaal het woord vergund en aan mij slechts éénmaal. Ziedaar waarom ik mijn ‘Aantekeningen’ op het Naschrift van de heer Scharten hierachter moest laten drukken.

MARCELLUS EMANTS.

Julie 1916.