De liedjes van Ome Willem

[p. 56]

Spoken onder mijn bed

Onder mijn bed
zitten drie spoken,
een monster ook en
een boef met een pet.
Mijn moeder zegt
dat het niet waar is
ik zeg: ‘Kijk daar es’
zij zijn er echt’.
Maar zij zegt: ‘Nee’,
zij weet het zeker,
heeft niet gekeken.
Ik zit ermee.
Ik was zo bang en opeens ‘Pang’!
Daar val ik naast mijn bedje en wat zie ik daar?
Drie spoken zitten stil te roken
aan een klapsigaar
Die boef zei: ‘Hé’, doe jij ook mee?
Ik wil niet met dit monster spelen, ik verveel me nou
Hij wint altijd met zwartepieten,
misschien win ik van jou.
Ik kroop erbij
de hele nacht en
zij steeds maar lachen,
heel lief naar mij.
'k Ben niet meer bang
als ik ga dromen,
dat spoken komen.
Ik hou ervan.
Morgen in bed
kruip ik weer onder,
in 't pikkedonker
naar mijn boef met pet!

[p. 57]