Oorlog. Verzen in staccato

12.
De koning rijdt.

Hij rijdt
te paard.
Hij rijdt
langs 't woud.

Hij kijkt
omhoog.
Hij ziet
slechts goud.

Hij rijdt
in goud.
Hij rijdt
te paard.

Hij ziet
niet wat
er ligt
op d'aard!

Hij rijdt.
Hij rijdt!
Hij schertst!
Hij lacht!

Zijn ziel
is steeds
zoo goed,
zoo zacht!

Hij rijdt
in goud.
Hij rijdt
in zon.

Hij 's blij.
Er was
een slag:
Hij won.

Hij blinkt
van licht.
Hij 's goed
die vorst.

Hij ziet
toch niet
die korst?
Die korst

[p. 8]

 

van bloed?

 

Van bloed!

 

Van bloed!

 

Van bloed!

 

 

 

Van bloed

 

in 't bosch!

 

Van bloed

 

op 't land?

 

 

 

Van bloed

 

op kleed

 

en op

 

zijn hand?

 

 

 

Het paard ruikt bloed.

 

Het paard staat stil.

 

 

 

Maar 't paard heeft toch

 

geen eigen wil?

 

 

 

Hij rijdt

 

te paard.

 

Hij rijdt

 

langs 't woud.

 

 

 

Hij rijdt.

 

Hij rijdt!

 

Hij rijdt

 

in goud!!