De zoon van Ouwe Klare

[p. 102]

Hallo dokter

Het was voor mijn doen nog vroeg in de ochtend toen de telefoon begon te schellen. En nog voor in kon melden wie ik was zei een zware stem: ‘Goeiemorgen, goeiemorgen, zeg dokter, die gehoorbril die u me hebt voorgeschreven die werkt helemaal niet goed.’

Het was een boodschap die pas later tot me doordrong. Ik zei: ‘Ik geloof dat u het verkeerde nummer hebt.’

‘U zal misschien zeggen, waarom heeft-ie niet meteen gebeld, maar ik dacht laat ik 'm maar een paar dagen dragen, misschien komt 't door de ongewoonte. Want aan een bril ben ik ook nog niet zo gewoon, dus ik dacht misschien, als ik gewend ben geraakt aan het kijken dan komt 't gehoor vanzelf. Begrijpt u wel?’

‘Ja, ik begrijp 't,’ zei ik, ‘maar u heeft ongetwijfeld 't verkeerde nummer gedraaid.’

‘Dus ik denk laat ik eerst de dokter maar eens bellen want ik weet natuurlijk niet waar de fout zit, of die bij u zit, dat u een fout in het voorschrift hebt gemaakt, of dat de gehoorbril op zich zelf kaduuk is.’

‘Ik ben de dokter niet,’ riep ik.

‘Weet u wat het is, dokter? Het lijkt zelfs wel dat ik door die bril nog minder hoor dan ik anders doe. Mijn vrouw zegt dat-ie misschien te nauw is en eventueel een of andere gehoorzenuw kan afklemmen.’

‘Hallo,’ ik riep nu nog iets harder, ‘hallo?’

‘Wat is er, dokter? Zei u iets?’

‘Ja. Ik zei dat ik de dokter niet was!’

‘Ja, dokter, bent u daar nog? Ik dacht even dat u wat zei. Maar 't is ontzettend onwennig om te telefoneren, omdat je met de hoorn door je oor heen tegen die bril aandrukt en die is heel dik omdat het een gehoorbril is.’

[p. 103]

‘Meneer, u bent verkeerd verbonden.’ Ik zei het nu rustig, het was zijn laatste kans.

‘Zeg dokter, nou wou ik vragen, moet ik nou langs komen of kunt u het voorschrift zo wijzigen dat het goed komt zonder dat ik langs kom want ik moet naar Den Haag vandaag.’

‘Ik kan het u niet zeggen, ik ben de dokter niet.’

‘Hallo, dokter. U bent zo váág, ik versta u niet. Hallo!’

‘Hallo,’ riep ik. ‘Ik bén de dokter niet!’

‘Hallo,’ zei hij nog een keer, maar zonder overtuiging. ‘Die verdomde rotbril ook. Dan is er storing op de lijn, maar denk maar niet dat je die...’ Hij had neergelegd en het getoet begon.

Ik was bijna in de gang toen de telefoon opnieuw ging.

‘Hallo dokter. Zeg, die gehoorbril die u mij hebt voorgeschreven die werkt helemaal niet. Ik hoor nog minder dan voordat ik die bril ben gaan dragen. Want u zal zeggen waarom belt die sufferd niet meteen, maar ik dacht laat ik het een paar dagen aanzien, misschien moet je langzaam op dat ding ingesteld raken.’

Zijn tekst kwam er nu smeuïger uit, de repetitie had hem goed gedaan.

Ik probeerde nu het laatste redmiddel, ik hield de hoorn met beide handen voor mijn mond en brulde zo hard ik kon: ‘Hallo! Ik Ben De Dokter Niet!’ Daarna luisterde ik weer. Het was stil aan de andere kant. ‘Hallo dokter?’ kwam toen zijn stem, aarzelend en bezorgd, ‘dokter, zei u iets?’

‘Ja!’ schreeuwde ik.

‘Ja, dokter, neem me niet kwalijk hoor. Ik versta u zeer slecht. Dat komt, mijn gehoorbril die ik van u gekregen heb, die doet het helemaal niet. Ik weet niet wat het is, maar als ik dat ding op heb hoor ik nog minder dan vroeger.’

‘Doe Dat Ding Dan Af!’

[p. 104]

‘Hallo, dokter, kan u niet wat harder praten. Ik versta u nauwelijks.’

Maar ik had de moed opgegeven en ik wilde weer neerleggen toen er gerucht aan het andere eind was.

‘Hallo, dokter, bent u daar nog? Misschien gaat het nu wat beter.’

‘Ja, hallo,’ zei ik.

‘Ja, dokter, mijn vrouw komt net binnen, want die stond buiten de cel, maar 't begon net te regenen en die zegt zet je bril dan af, dan hoor je misschien beter.’

‘Ik ben de dokter niet!’

‘Wat zegt u?’

‘Ik ben de dokter niet.’

‘U bent de dokter niet? Waarom zegt u dat dan niet meteen?’

‘Omdat u mij niet verstond.’

‘O ja. Weet u hoe dat kwam, ik had mijn gehoorbril op en die doet het niet. Dus daarom belde ik u op.’

‘Dat weet ik nu. Maar u draait het verkeerde nummer, denk ik.’

‘Heeft u dan niet 158398?’

‘Ja, dat heb ik wél.’

‘Dan heeft de dokter misschien een ander nummer.’

‘Dat moet wel.’

‘Ja. Nou u het zegt, zie ik het ook. De dokter heeft 158393. Ik heb 't verkeerd gelezen. Dat komt, ik had mijn gehoorbril op, een nieuwe bril, en 't viel me al op dat ik daar niet zo scherp door zag.’