Refereynboek ofte nieuwe wandeldreve, voor de jongheyd

[Och! Hoe onnoozelijk heeft God dit al geleden]

Och! Hoe onnoozelijk heeft God dit al geleden,
Wat pynen hy ontfing, verduldig was te vreden.
Met een' oodmoedigheyd in 't laeste voor zyn' dood,
Bad hy zyn Vader noch voor zijn' vyanden groot.
Ziet dan o menschen al de reste laet ik blyven,
't Is weynig dat ik hier van 't lyden Gods beschryve.
Maer overdenkt het wel, aenziet ook 's menschens daed,
Wy die vol boodheyd zyn o pynigheden quaed!
Ziet wat een groot geschil wie zoud' 't minste verdraegen?
Alleen een spytig woord, voorwaer 't is te beklaegen.

[p. B6v]

 

Dat wy zoo zyn verblind vol opgeblaezendheyd

 

En daer 't God al vedroeg, met een oodmoedigheyd,

 

O goedertieren God! Wilt ons gedachtig wezen

 

Vergeeft al ons misdaed door uw lyden geprezen,

 

En jont ons eeuwig dan 't aenschouwen uw aenschyn,

 

Helpt ons o Jesus zoet, want wy vol krankheyd zyn.